SUIKERZIEKTE

Ooronsteking komt bij honden heel vaak voor. Vaak zit er een reden onder waardoor dit opspeelt of een combinatie van redenen zoals bijvoorbeeld allergieën, bepaalde rassen, voedselallergie, hormonale disbalansen, hangende oren, veel zwemmen, ect. ect. Ik ga op deze oorzaken nu niet teveel in, want daar is legio informatie over te vinden op het internet.
Als de onderliggende reden niet bekend is of niet behandeld kan worden, of de oorontsteking is niet al te heftig, dan wordt ervoor gekozen de behandeling alleen plaatselijk te doen met oorzalf. Pillen en prikken klinken makkelijker, maar de concentratie van de medicijnen die uiteindelijk het oor bereiken is niet zo hoog, zeker niet als de oorontsteking gepaard gaat met veel smeer of etter. Immers die medicijnen gaan eerst door heel het lichaam en moeten dan ook nog door de huid (en de smeer) heen komen. Pillen en prikken worden wel ingezet bij ernstige oorontstekingen. De huidbariere is dan meestal al aangedaan zodat de medicijnen makkelijker doordringen. Bovendien kan een ernstige oorontsteking zo pijnlijk zijn, dat u niet in de buurt van de oren van uw hond mag komen en zalven daardoor schier onmogelijk wordt. Tot slot kan het zo zijn dat bij ernstige oorontstekingen het trommelvlies kapot is, zodat oorzalf te diep kan komen.
Het begin van de oorontsteking is dat de barriere van de huid in het oor niet meer goed is waardoor de eigen bacteriën en gisten flink gaan woekeren. Dit geeft ontsteking. Ook de oorzaak, bijvoorbeeld pollen, worden aangezien als ziekteverwekkers en aangezien deze in een kapotte oorhuid diep door kunnen dringen, voelt het lichaam zich erg bedreigd en kan hier flink op ontsteken. N.B. de pollen hoeven niet eens rechtstreeks contact te hebben met het oor, een oorontsteking kan ook volgen door bv allergie op de luchtwegen, of bijvoorbeeld voedselallergie, wat zich uit via, soms zelfs, maar één oor.
Het doel van het zalven van de oren is niet om de oren steriel te krijgen, wel om de bacterie en of gist overgroei aan te pakken en de ontstekingsreactie tot rust te brengen. Het is erg belangrijk om de oorzalf diep genoeg in te brengen. De meeste mensen vinden dat eng, omdat ze bang zijn het trommelvlies te beschadigen. De gehoorgang van een hond heeft echter een bocht, zodat het schier onmogelijk is het trommelvlies te raken bij normaal inbrengen van de tuut van het flesje. Bovendien is het, als je niet ver genoeg gaat met het tuutje van het flesje oorzalf, niet mogelijk om dat diepere deel van de gehoorgang te bereiken met zalf waardoor de behandeling niet slaagt. Het tuutje moet voorzichtig ingebracht worden tot je de bodem (de bocht namelijk) raakt, en bij grote honden zal dat zelfs niet lukken, je bereikt de bodem niet. Verder is het belangrijk genoeg oorzalf in te brengen. Een paar druppeltjes volstaat niet om het gehele oor te zalven. Vul het oor met een ruime hoeveelheid zalf, tot je de zalf op ziet komen en het oor echt vol staat met zalf. Daarna kun je het eventueel een beetje inmasseren. Dat laatste kan soms lastig zijn als het een pijnlijke oorontsteking is, dus doe voorzichtig. Eventueel kan er een pijnstillertje bij gehaald worden voor de eerste dagen. Normaal gezien neemt de pijnlijkheid met een paar dagen al flink af omdat de zalf begint aan te slaan.
Tot slot, zorg ervoor dat het zalven leuk is voor uw hond voor zover dat mogelijk is. Neem de tijd, en beloon uw hond uitvoerig als hij of zij het zalven heeft ‘doorstaan’. Ook een hond die het gelaten toe laat mag best een aai over de bol of een snoepje na iedere behandeling. Voor een hond is dat gedoe aan zijn oren immers best raar, en geef hem/haar eens ongelijk.
Twijfelt u of u het goed doet, bel dan vooral voor advies en laat het bijvoorbeeld een keer voordoen door een assistente. Mocht uw hond zo van streek zijn dat u het oor helemaal niet gezalfd krijgt dan kunt u het zalven ook aan ons overlaten. Dat betekent dat u dan meerdere dagen bij ons op het spreekuur komt, zodat wij hier de oren voor u kunnen zalven. We hebben ook een oorzalf in de praktijk die maar één keer per week aangebracht hoeft te worden, maar er moet dan wel even gekeken worden of uw hond daarvoor in aanmerking komt.
Mocht de oorzalf toch niet aanslaan, wat meestal wel hoort te gebeuren na een dag of drie, ondanks dat u de oren volgens het boekje met ruime hoeveelheden zalft, neem dat weer contact met ons op. Soms is het voldoende van zalf te wisselen, soms moeten we kweken voor resistenties, het kan ook zijn dat er wat bijgekomen is waardoor het niet aanslaat zoals bijvoorbeeld een oorpoliepje.
Aangezien de meeste oorontstekingen een onderliggende reden hebben, wil het ook na een goede behandeling toch nog wel eens weer opspelen. Voor onderhoud kan het dan handig zijn in die periodes af en toe te zalven om te voorkomen dat er overgroei van bacteriën komt. Er zijn zalven en druppels zonder antibiotica die ervoor zorgen dat het milieu in het oor ongunstiger is voor bacteriën en gisten. Dit graag wel na even te overleggen met uw dierenarts. Een gezond oor is in principe in een gezonde balans met zijn bacterie flora dus preventief zalven als er niets aan de hand is, dat is meestal beter van niet.